اثر کودهای بیولوژیکی و شیمیایی بر عملکرد کمی زعفران (Crocus sativus L.) در تراکم‌های مختلف کاشت

به منظور ارزیابی تأثیر کودهای شیمیایی و بیولوژیکی بر عملکرد گل زعفران، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در شهرستان سلسله‏ از توابع استان لرستان در سال زراعی 92-1391 اجرا شد. دو تراکم (4 و 5 تن بنه در هکتار) و 4 تیمار کودی شامل شاهد (بدون مصرف کود)، کود بیولوژیک نیتروکسین، کود کامل (نیتروژن، فسفر و پتاسیم) و تیمار تلفیقی کود بیولوژیک نیتروکسین+کود کامل به عنوان تیمار مدنظر قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تراکم بوته اثر معنی‌داری (05/0p≤) بر تعداد گل، وزن خشک گل و کلاله زعفران داشت. افزایش تراکم بوته از 4 به 5 تن بنه در هکتار باعث 43/48 درصد افزایش تعداد گل، 5/87 درصد افزایش وزن خشک گل و 06/82 درصد افزایش وزن خشک کلاله در واحد سطح شد؛ به‌طوری‌که بیشترین میزان وزن خشک کلاله (بیش از 30 کیلوگرم در هکتار) به تراکم 5 تن بنه در هکتار تعلق داشت. همچنین اثر تیمارهای کودی بر تعداد گل، وزن خشک گل، کلاله و بنه معنی‌دار (05/0p≤) بود. در بین تیمارهای کودی، اثر تیمار تلفیقی مصرف کود کامل+ نیتروکسین بر تعداد گل، وزن خشک گل، وزن خشک کلاله (با بیش از 3 گرم در مترمربع) در مقایسه با شاهد قابل ملاحظه بود. نتایج اثر متقابل بین کود و تراکم نشان داد که بیشترین وزن خشک گل و کلاله در تراکم 5 تن بنه در هکتار و تیمار کود نیتروکسین+کود کامل ‏به دست آمد. به‌طور کلی، نتیجه‌گیری ‌می‌شود که با کاربرد کودهای زیستی و کامل، عملکرد کمی گیاه زعفران افزایش یافت، همچنین با کاربرد کود نیتروکسین می‌توان مصرف کودهای شیمیایی را کاهش داد که حرکتی در راستای کشاورزی پایدار و کاهش آلودگی‌های زیست محیطی محسوب می شود.